Θύμηστε μου για ποιόν λόγο επέτρεψα στον εαυτό μου να παραιτηθεί από τα ονειρά του? Για ποιόν λόγο τοποθέτησα ως στόχο μου την Ψυχολογία και όχι τον χορό όπως θα έπρεπε και όπως θέλω βαθιά μεσα μου? Α! Θυμήθηκα γιατί! Γιατί οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να με στηρίζουν στις αποφάσεις μου και στις επιθυμίες μου μου είπαν ότι δεν είμαι αρκετά καλή! Και τους άκουσα! Προτίμησα να ακούσω έναν πατέρα που το αγαπημένο του χόμπι είναι να βλέπει τα τούρκικα στον ΑΝΤ1 και το Μεγκα και μια μάνα που το μόνο που την νοιάζει είναι να μην της ανακατεύω το σπίτι γιατί δουλεύει και κουράζεται! Και με πρόδωσα. Πρόδωσα το μόνο όνειρο που έχω από την πρώτη μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου. Να χορεύω και να χορεύω και να χορεύω. Πρόσφατα βέβαια εκτός από το ότι δεν είμαι αρκετα καλή προέκυψε και το ότι είμαι χοντρη για χορευτρια κάτι που μου επναλαμβάνουν συνέχεια ενώ συγχρόνως κάθε προσπάθεια να μην φάω έχει ως απάντηση "Μα πρέπει να τρως! Θα πέσεις κάτω! Αν θες να αδυνατίσεις μην τρως σοκολάτες!" Το ότι οι σοκολάτες μου δίνουν ενέργεια τη στιγμή που την θέλω δεν μας λέει κάτι ε? Το ότι οι σοκολάτες με κρατάνε χορτασμένη για 6 ωρο ενώ με το φαΐ σου σε 1-1μιση ωρα ψάχνω να βρω κάτι να φάω το ξέρεις μαμά? Όχι? Ε ώρα να το μάθεις!
