Την Τρίτη είχαμε "γενική συνέλευση" όλη η Φιλοσοφική. Από όλη τη Φιλοσοφική εμφανίστηκαν γύρω στα 40 άτομα. Οι υπόλοιποι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να γκρινιάζουν ότι θα χάσουν το εξάμηνο και όταν τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν μια γαμημένη κίνηση συνεχίζουν να κάθονται και να γκρινιάζουν ότι θα χάσουν το εξάμηνο και δεν συνειδητοποιούν ότι δεν μιλάμε μόνο για το εξάμηνό μας, την χρονιά μας, το πτυχίο μας, αλλά για το εξάμηνο των επόμενων, την χρονιά των επόμενων, το πτυχίο των επόμενων είτε αυτοί οι επόμενοι είναι τα μικρότερα αδέλφια είτε οι μικρότεροι φίλοι ακόμα και τα μελλοντικά παιδιά μας στο μακρινό μέλλον.
Και εμένα όλο αυτό το κλειστόν μέχρι νεωτέρας δε μου αρέσει. Όχι, γιατί χάνω το εξάμηνο μου αλλά γιατί μου φέρνει αυτόν τον φόβο του απόλυτου κενού και του ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ; που είχα σπρώξει στο πίσω μέρος του μυαλού μου για να ασχοληθώ μαζί του αφού πάρω το πτυχίο μου. Και με κάνει να νιώθω αδύναμη και χωρίς τον έλεγχο και αυτή η έλλειψη ελέγχου απλά με σκοτώνει.

Και to conclude if uni doesn't open soon I'm probably going on a killing rampage just to stop the boredom.

(in other news άρχισα ποντιακούς και μάλλον θα πάω και φωνητική και αποφάσισα ότι η Eponine μιλάει στην ψυχή μου)