Αυτός ο μήνας πραγματικά πέρασε σαν νερό! Πρώτα η ξενάγηση των Αργυρουπολιτών φίλων της Ελένης στο Ελληνικού. Μετά το τριγύρισμα στην Αργυρούπολη εις τριπλούν. Και τέλος η επίσκεψη στο Allou. Αλλά να το πιάσουμε από την αρχή το θέμα. So ας ξεκινήσω με την ξενάγηση των Αργυρουπολιτών στα πάτρια εδάφη του Ελληνικού και συγκεκριμένα των Σουρμένων. Είχαμε δώσει ραντεβού με τους φίλτατους Αργυρουπολίτες στις 8 το απόγευμα στην εκκλησία άρα έπρεπε να είμαι στην Ελένη κατά τις 8 παρά 10. Στις 8 παρά 10 εγώ ως γνωστή αγγλίδα που πάντα πάει στα ραντεβού της ακριβώς την κανονισμένη ώρα (εδώ γελάμε) βέβαια αυτή τη φορά δεν ξέρω πως το ‘παθα αλλά είχα φτάσει σπίτι της Ελένης στην ώρα μου. Η Ελένης βέβαια ήταν ακόμα με την πιτζαμούλα της και έβλεπε τηλεόραση. Αφού έφαγε ένα ελαφρό βρισίδι για καλή τύχη την ξαπόστειλα να ντυθεί ενώ εγώ είδα λίγο δελτίο του σταρ με την μαμά της. Αφού ντύθηκε, χτενίστηκε, στολίστηκε, ξαναχτενίστηκε, πήρε λεφτά και κινητό και έσβησε το λαπιτοπιον ήμασταν έτοιμες να φύγουμε! Κατεβήκαμε και ροβολήσαμε μέχρι την εκκλησία που είχαμε δώσει ραντεβού με τα καμάρια. Μόλις φτάσαμε μπροστά από την εκκλησία μας πήραν τηλέφωνο να μάθουν που είμαστε. Τέλος πάντων αφού γίναμε λίγο ρεζίλι στα γερόντια που κάθονταν κάτω από τα πεύκα μιας και «καρακατακαμμένο + χαζοχαρούμενο mode= on» κατηφορίσαμε προς την Ιασωνίδου όταν η Ελένη θυμήθηκε ότι θέλει να πάμε στη Δωδώνη όποτε επιστρέψαμε στα γερόντια. Η Δωδώνη βέβαια ήταν γεμάτη οπότε τους έπεισα να πάμε στο “Non Solo” , το οποίο δεν θα αρνηθώ ότι ήταν στου διαόλου τη μάνα από εκεί που ήμασταν, για να φάω κρέπα!! Για κάποιο λόγο όμως αντί να κατηφορίσουμε προς το νον σόλο εμείς στρίψαμε για τα μπασκετακια. Τέλος πάντων κάποια στιγμή ξυπνήσαμε εγώ κι η Ελένη και πήραμε το δρόμο για την κρέπα μου!! Στα μισά της διαδρομής ο Σωτηράκης μας άρχισε να γκρινιάζει ότι είναι μακριά και εκεί υπήρξε ο πρώτος διάλογος:
- Και που είναι αυτό το Μαρία ντε λα φόρες?
- Νον σόλο το λένε!!
- Ναι αυτό που είναι?
- Εδώ πιο κάτω!!
Λίγο πιο κάτω άρχισαν να σκέπτονται να πάμε στην πιτσαρία μιας φίλης αλλά εγώ πάτησα πόδι και επικαλέστηκα και το «είμαι η μεγαλύτερη πρέπει να με ακούτε» επιχείρημα. Έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας για το Ν.Σ. όταν φτάσαμε δεν τους άρεσε και είπαν να πάμε Starbucks. Εγώ ως γνήσια star bucks hater μας έκανα ρεζίλι και στο υπόλοιπο ελληνικό που δεν με είχε ακούσει να τσιρίζω «ΤΟ ΛΕΝΕ NON SOLO MA TON ZEHΕΕΕΕΕΕΕEL!!!» βγάζοντας τη διάλεξη «Γιατί μισούμε τα star bucks» βέβαια όταν τους αποκάλυψα ότι για να πάμε στα ακατονόμαστα πρέπει να ξανανέβουμε όλη την ιασωνιδου τους έφυγε η όρεξη για caramel cream or w/e είναι το όνομα του χτυπημένου γάλακτος με σιρόπι καραμέλα που παίρνουν μετά μανίας! Όλο αυτό σκηνικό πρέπει να προσθέσω πως γινόταν έξω από την καφετέρια. Τέλος πάντων πήγαμε και κάτσαμε και ο Σωτήρης σαν γνήσιος σωσίας του Σελντον άρχισε πάλι τη γκρίνια για το τραπέζι, τις καρέκλες, τον κατάλογο μόνο εμάς δεν κριτίκαρε το μπάσταρδο! Τέλος πάντων μετά από κωμικοτραγικές καταστάσεις παραγείλαμε τρεις κρέπες για μένα την Ελένη κ την Έφη ένα παγωτό για τον Κων/νο και ο Σωτήρης αφού έμαθε τον κατάλογο σχεδόν απ’ έξω δεν πήρε τίποτα! Φάγαμε τις κρεπιτσες μας –ευτυχώς- χωρίς σωτηριακή γκρίνια πληρώσαμε και φύγαμε. Μετά αποφασίσαμε να πάμε Αργυρούπολη υποκύπτοντας στην γκρίνια του Σωτου και πήγαμε να περιμένουμε λεωφορείο! Φυσικά εμείς είμαστε γκαντέμηδες και μέσα στα 20 λεπτά που περιμέναμε δεν πέρασε ούτε μισό λεωφορείο όποτε αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί! Προφητική ατάκα Ελένης:
- Να δεις που θα ατυχούμε τον πατερά σου Μαρία!
Δεν έλεγε τίποτα άλλο? Το ταξί που σταματήσαμε ήταν του πατέρα!! Όποτε μπήκαμε και οι 5 μέσα (ο Σωτήρης κρυμμένος) κ πήγαμε τζάμπα Αργυρούπολη! Anywayz μας άφησε κοντά στην παλιά Δωδώνη από όπου πήραμε το δρόμο για μια πιτσαρία να φάει ο Σελντον μας. Εκεί ακούσαμε τις περιπέτειες της ελληνίδας που προσπαθεί να συνεννοηθεί με έναν γερμανό κ απευθύνθηκε στα παιδιά μας για βοήθεια in other words σώθηκε! Μετά αφού έφαγε πήγαμε στο σχολειό τους για να κάτσουμε λίγο. Στο δρομο εκλεψα το κινητο του σωτηρη για να μην μπορει να φυγει και ανακαλυψαμε ένα σφηνομενο χαμστερ εκει στο χαμστερ κατσαμε κανα 10 λεπτο συζητοντας αν πρεπει να σπασουμε το τζαμι του πετ σοπ για να το βοηθησουμε η να δειξουμε πιστη ότι θα ζησει μεχρι το πρωι που θα ανοιγε το μαγαζι. Στο τελος αποφασισαμε να μην μπλεχτουμε και συνεχισαμε το δρομο μας. Όταν επιτελους φτασαμε στο σχολειο ο σωτηρης ηθελε να φυγει για ηταν πολύ σκοτεινα και επιπελον κατουριοταν. Για το δευτερο του λεγαμε να παει σε κατι θαμνακια εκει κοντα
- Κατουριεμαι!
- Πηγαινε στα θαμνακια!
- Μα είναι σκοτεινα!! Φοβαμαι!!
- Θελεις να σε παμε ολοι μαζι?
- Όχι αστο!!
- Καλα!
Μετα από λιγο ξανα
Σ: κατουριεμαι!
Μ: πηγαινε στα θαμνακια!
Σ: φοβαμαιι
Μ: θες να σε παω εγω?
Σ: όχι
Μ: τοτε σκασε και πηγαινε μονος σου!
Μετα αρχισαμε να προκαλουμε ο ενας τον άλλο να παει γυρω γυρω στο σχολειο. Η ελλενη ο κωννος και η εφη πηγαν ολοι μαζι ενώ εγω εκατσα με τον σωτηρη γιατι φοβοταν να παει μονος του. Περιμεναμε να εμφανιστουν ,ειχαμε κρυφτει κιολας για να τους τρομαξουμε, αλλα δεν εμφανιζοντουσαν οποτε αποφασισαμε να παμε να τους ψαξουμε. Αποτελεσμα: γυρισαμε τρεις φορες το σχολειο και τους ειδαμε να τρεχουν στο γηπεδο! Αφου τους βρισαμε λιγο γιατι ανησυχησαμε αποφασισαμε να τελειωσουμε εκει την ξεναγηση και πηραμε τηλ. τον πατέρα της Ελένης να έρθει να μαζέψει εμένα την Ελένη και τον Σωτήρη.
To be continued...
