So this was FINLAND! Οι προετοιμασίες

Σήμερα και για το επομενο διαστημα ,για 10 ακομα αναρτησεις , θα σας μιλαω για το Commenius στη Φιλανδια.

Προετοιμασια

Όλα άρχισαν κάπου στις αρχές Οκτώβρη 2008. Η Κα Κ. μας ανακοίνωσε ότι 20 παιδιά της Α΄θα πήγαιναν 10 μέρες Φιλανδία τζάμπα. Εγώ πηγα σπίτι μες στην τρελη χαρα να τους βαλω να υπογραψουν την δηλωση και την επομενη μερα μαζευτηκαμε καμια 35αρια παιδια απο τα οποια θα κληρωνονταν οι 20. Και ηρθε η μερα που θα μας ανακοινωναν τους τυχερους! Βεβαια αυτοι μας ανακοινωσαν τους ατυχους but who cares!! Εγω δεν ημουν στους 15 ατυχους αλλα δεν τολμαγα να πιστεψω οτι πηγαινα Φιλανδια. περιττο να πω οτι το σαγονι εκανε βολτες στην αιθουσα μεχρι να τελειωσουν να μας λενε ποτε θα κανουμε προετοιμασια και μαθηματα. Και βγηκαμε εξω! Εκεινη τη στιγμη το παρανοικός επιστημονας σταιλ γελιο που συγκρατουσα τοση ωρα ξεχυθηκε στο δρομο και κανεις δεν με κοιταζε περιεργα! Πηγα σπιτι με ενα χαμογελο απο δω μεχρι το Συνταγμα και φυσικα η μαμα καταλαβε περι τινος επροκειτο! Απο κεινη την ημερα κοιταζα εναγωνιως τα μειλζ μου περιμενοντας να μου στειλει η κοπελα που θα με φιλοξενουσε και στις 9 Δεκεμβριου 2008 επιτελους ηρθε το μειλ!!! Απο εκεινη την ημερα μεχρι τις διακοπες του Πασχα αρχισαμε τα μαθηματα Φιλανδικων και την προετομασια ενος μικρου (μονο μιαμιση ωρα :Ρ) προγραμματος με χορους και τραγουδια! Φυσικα καθε φορα πλακωνομασταν με τους καθηγητες για το τι θα κανουμε πρωτα και τι μετα! Τουλαχιστον ο δασκαλος των φιλανδικων μας υποστηριζε αλλιως θα ειχαμε πιαστει μαλι με μαλι εκει μεσα! Και επιτελους μας ανακοινωσαν ποτε θα φευγαμε!! 29 Απριλιου 2009 στις 9.30 το πρωι! Λιγο πριν κλεισουμε για Πασχα ειχαμε το δευτερο parent meeting στο οποιο εσκασε η βομβα οτι ο λυκειαρχης θα ηταν αρχηγος της εκδρομης!! Επισης τοτε τους ειπαν να μας φορτωσουν με πουλοβερ, μποτες και μπουφαν! Κλεισαμε, οι διακοπες του πασχα περσαν νερο και μετα ειχαμε 2 μερες μαθημα πριν φυγουμε! Ειλικρινα αυτες οι δυο μερες ηταν οι πιο μακριες μερες της ζωης μου! Τεσπα γεμισαμε τη βαλιτσα με 20κατι κιλα μπουφαν πουλοβερ και μακρυμανικα!

Ξεναγήσεις, νερά και άλλες περιπέτειες part 2

did you miss me?


που ειχαμε μεινει? Α! ναι τριγυρισμα στην Αργυρούπολη No1! ξεκινησαμε ωραια και καλα απο το σπιτι της ελενης με μια καθυστερησουλα για το καλο και πηγαμε σπιτι της Μαρίας.
Εκει ειχαμε την διαφωνια αν θα παμε για βαφλα ή για κρεπα (yes I know τι δίλημμα!) και τελικα καταληξαμε στην κρεπα. πηγαμε σε ενα αθλιο μερος που ουτε πως το λενε δεν θυμαμαι (και κατά τα άλλα τους χαλασε το νον σολο επειδη δεν ειχε ολοκαινουριους καταλογους!) τέλος πάντων κάτσαμε παραγειλαμε την κρεπα μας και περιμεναμε! εγω ειχα τσακισει το νερο για καποιο περιεργο λογο (5 ποτηρια μεχρι να ερθει η κρεπα κι αλλα 5 οσο τρωγαμε). Και μετα ηρθε η κρεπα! Η οποια δεν μου αρεσε γιατι η μερεντα ειχε υπερβολικο φουντουκι και ηταν και ανοιχτη η κρεπα και εφευγε ολη απ' εξω. Ενιγουει κατσαμε εκει καμια ωριτσα και μετα πηγαμε Βαρναλη. Εκει γιναμε ρεζιλι και οχι επειδη αρχισα τα περι Zehel. Η μαρια εψαχνε ποιος ακουγε rihana- eminem! Κατσαμε εκει αλλη μιση ωριτσα και μετα πηγαμε στο video club να παρει ταινια η Μαρια.
στις παιδικες:
Μαρια- Μαρια, Ελενη ελατε λιγο!!
εγω- Τι?
μ- κοιτα λιγο προς τα πανω! αλλα διακριτικα!!
κοιταω και βλεπω "Γκουσγουνης: Next porn Model"
εγω- Μα τον Ζεχελ!! Τι ν τουτο?? τις τσοντες διπλα στα παιδικα??
Ελενη: Φαντασου σκηνη! το πενταχρονο παει να παρει Gormiti κοιταει λιγο ψηλα γιατι δεν ειναι κατω κατω και... ΜΑΜΑ!! τι ειναι Porn?
εδω εχουμε μια κριση νευρικου. τελος παντων η Μαρια βρηκε ταινια ι εμεις πηραμε τηλ. την μαδα να ερθει να μας μαζεψει.

To be continued...μετα απο αλλους 5 μηνες!

Τα ανυπαρκτα δακρυα

κατι μερες σαν την σημερινη πραγματικα εχω αναγκη να κλαψω. ομως τα δακρυα δεν ερχονται ποτε κα με αφηνουν να νιωθω ενα κενο ενα απαισιο κενο που δεν μπορω να καλυψω. Οποτε αποφασισα να να παω λιγο πισω και να προσπαθησω να θυμηθω αν ηταν παντα ετσι ή ειναι απορροια καποιων γεγονοτων.

Οταν ημουν τεσσαρων χρονων πεθαινει η προγιαγια μου. Εκλαψα. Απο τοτε μεχρι την Β' δημοτικου ημουν σε μια μεση κατασταση. Εκλαιγα μεν ευκολα αλλα οχι με το παραμικρο. Β' δημοτικου πεθαινει ο παππους μου στην αρχη δεν εκλαψα. Νομιζα οτι ο πατερας μου μου εκανε πλακα μονο και μονο για να μου χαλασει τη χαρα για τον σκυλο. Ομως μετα μου το ειπε και η μητερα μου οποτε το πιστεψα. Εκλαψα και μαλιστα πολυ. Γιατι δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ο ανθρωπος που μεχρι πριν λιγες ωρες μου χαριζε ολοκληρο το μαγαζι του δεν ηταν πια κοντα μας, Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι δεν του ειχα πει ποσο τον αγαπουσα εκεινη την ημερα. Και απο τοτε μεχρι την Γ' Γυμνασιου μπαινουμε στην κατασταση του κλαματος με το παραμικρο. Πραγματικα με το παραμικρο. Μετα περναμε στο επομενο σταδιο στο οποιο βρισκομαι τωρα της οδυνηρης αναισθησιας. Στην Γ' γυμνασιου πεθανε και η γιαγια μου απο κατι το οποιο οχι απλα θεραπευοταν, ενα απλο αντιβιοτικο ηθελε, επειδη οι γιατροι ηταν αχρηστοι. Τοτε εκλαψα. Εκλαψα παρα παρα πολυ. Απο τοτε εχω κλαψει πραγματικα, δηλαδη εχω νιωσει οτι ξεσπαω, 3 φορες. Η μια στην Φιλανδια οταν εφτιαχνα βαλιτσα και εφευγα. Η δευτερη οταν εφευγαν οι Φιλανδοι απο εδω. και η τριτη οταν εμαθα οτι ο φιλολογος μου εφυγε απο το φροντιστηριο. Μεσα σε 4 χρονια εχω κλαψει πραγματικα μονο τεσσερις φορες και δεν ειναι οτι δεν μου εχουν δοθει αφορμες. Απλα δεν μπορω...και το μισω

Ευχαριστω που καθεστε και διαβαζετε τις φιλοσοφιες μου!!

Moikka!!