θοτς ον ε σπέσιαλ ντέι ^_^

Αυτό ήταν ένα από τα πιο όμορφα μύτινγκς- όχι μύτινγκ δεν είναι η σωστή λεξη, σύναντηση, ουτε, ας την πουμε συναθροιση- της ζωής μου. Βασικά ήταν μια απο τις πιο όμορφες παραμονές Χριστουγέννων της ζωής μου. Μαζευτήκαμε 11 άτομα στο σπίτι με αρχικό στόχο να κάνουμε μαραθώνιο ΧΠ. Δεν μπορώ να πω, τον ξεκινήσαμε! Απλα δεν τον τελειωσαμε γιατι ξέραμε τις ατάκες απ' έξω και ετσι μετα απο μισή ταινία πατήσαμε το στοπ και αφιερωθήκαμε στην συζήτηση. Εδώ να πω ότι πριν ξεκινήσουμε να δούμε τις ταινίες κάναμε μια μικροανταλλαγή δώρων. Και ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα οτι όντως δίνω τα δώρα μέσα απο την ψυχή μου γιατί ήταν απο τις πρώτες φορές που με το που έβλεπα κάτι έλεγα "βλεπω το Μαράκι/τη Μπεθ/τον Θανο/τον Λευτέρη/την Ελισαβετ/τη Ρεα σε αυτο!". Τελος παντων το μεσημεράκι μας μαγείρεψαν οι γονείς μου και κάτσαμε όλοι μαζί στο μεγάλο τραπέζι. Ήταν όμορφη η εικόνα μας! Ήμαστε πραγματικά σαν μια μεγαλη και πανω απο όλα αγαπημένη οικογένεια. Και για να πω και την αλήθεια ήταν πιο οικογενειακά απο το χθεσινο τραπέζι που ήμουν σε συγγενεις. Υποθέτω ότι ναι μεν "το αίμα νερό δεν γίνεται" και πάντα θα είναι συγγενείς μου αλλα από την άλλη το νερο θα μπορούσε να γίνει αίμα με λίγη μαγεία! Και απο μαγεία άλλο τίποτα πλέον! Από την αρχή της πορείας μας μέσα στο φόρουμ είχαμε μέσα μας την μαγεια! Αρχικά την μαγεία των λέξεων της Rowling που μας ένωσε  όλους κάτω από τη ηλεκτρονική "στέγη" του ΧαριΓουορλντ. Όμως στη συνέχεια καταλάβαμε ότι η πραγματική μαγεία δεν κρύβεται σε επικλήσεις και φίλτρα αλλά στην αγάπη που αναπτύξαμε μεταξύ μας! Και ουσιαστικά επιβεβαιώσαμε και τον Άλμπους Νταμπλντορ που απο την αρχή σχεδον μας είχε πρηξει ότι η αγάπη ειναι η πιο δυνατή μαγεια!:Ρ
Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας και σας περιμένω ξανά αύριο μεθαύριο να τελειώσουμε τα γλυκά που φέρατε! :Ρ

To the boy who lived! 

(And to the boy that brought us together)

Η παραδοσιακή φωτό μπροστά στο δέντρο ποτέ δεν ήταν πιο όμορφη